Η Καρπαθιά συγγραφέας Ειρήνη Καμαράτου-Γιαλλούση

Η Καρπαθιά συγγραφέας Ειρήνη Καμαράτου-Γιαλλούση

γράφει ο Μανώλης Δημελλάς

Κάθε φορά που γνωρίζω έναν Καρπάθιο, στην περίπτωση μας μια Καρπαθιά, που διακρίνεται και ξεχωρίζει χαίρομαι διπλά. Κι αυτό γιατί, με κάποιο μαγικό τρόπο, νιώθω την σύνδεση με την κοινή καταγωγή μας.

Κάπως έτσι σήμερα, εδώ στα Καρπαθιακά Νέα, παρουσιάζουμε μια πολύ γνωστή στον τομέα της Καρπαθιά.

Η Ειρήνη Καμαράτου-Γιαλλούση ξεχωρίζει σε ένα από τους πιο δύσκολους και συνάμα ευαίσθητους τομείς της συγγραφής. Η παιδική λογοτεχνία, τα παιδικά βιβλία, δεν μπορούν, δε γίνεται να έχουν ψεγάδια. Κι έχουν τους πιο δύσκολους κριτές. Πρώτα τα παιδιά κι  από κοντά τους γονείς τους!

Η Καρπαθιά συγγραφέας είναι ένας «χείμαρρος» έργων, όμως προσέξτε, δεν γράφει για να γράψει. Αντίθετα, είναι μετρημένη και για αυτό, όπως θα διαβάσετε και στη συνέντευξη της, τα παιδικά βιβλία της προσαρμόζονται και δουλεύουν την «συναισθηματική νοημοσύνη» χωρίς να παραλείπουν την λογική. Κι απευθύνονται στα παιδιά αλλά και στους γονείς τους «με έναν τρόπο μαγικό» όπως λέει η ίδια σε μια παλαιότερη συνέντευξη της.

Η γκρινιάρα, η ντροπαλούλα, ο θυμιούλης, ο ζηλιαρούλης, ο τεμπελάκος, ο ψευτάκος, ο ατακτούλης κ.α. Πρόκειται για μικρά διηγήματα της κας Γιαλλούση (που υποτίθεται ότι το διηγείται ένα μικρό παιδί) φαίνεται το πρόβλημα (π.χ. ο θυμός) τι το προκαλεί, καθώς και μία πιθανή λύση του προβλήματος (δηλαδή πώς μπορεί να το αντιμετωπίσει το ίδιο το παιδί ή πως μπορεί να βοηθηθεί από τους γονείς του).

Μέσα από μια άλλη σειρά της, τα βιβλία των «Χρονοταξιδευτών», γνωρίσαμε τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη, τον Καζαντζάκη, τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ και πολλές ακόμη κορυφαίες προσωπικότητες του ελληνικού παρελθόντος! ‘Αλλοι πρωταγωνιστές της είναι «Ο κεραμιδόγατος», «Η ζηλιαρούλα», «Η σοφή ελιά», «Το μονοπάτι με τους γίγαντες», «Το δέντρο της Ευτυχίας» κ.α

Βιβλία της έχει εικονογραφήσει ο Αλέκος Φασιανός, ενώ στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων έγραψε το «Οι αγώνες των ζώων», το επίσημο βιβλίο του Αθήνα 2004.

Τα παραμύθια της έχουν γίνει θεατρικά έργα, ενώ η ίδια δίνει τακτικά παιδαγωγικές διαλέξεις σε γονείς.

Μετά από την πολύ μικρή αναφορά στην πορεία και το  βραβευμένο έργο της ας διαβάσουμε τις απαντήσεις της σε μια σειρά αποριών μας.

  • Ας ξεκινήσουμε με την Κάρπαθο. Ποια είναι η σχέση σας με το νησί; Αλήθεια από ποιο χωριό κατάγεστε; Ποιες είναι οι πρώτες εικόνες-μνήμες που σας έρχονται στο νου όταν σκέφτεστε το νησί;

Γεννήθηκα στις Μενετές την περίοδο που ο Πατέρας μου (Γεώργιος Καμαράτος) ήταν εκεί δάσκαλος. Κατάγομαι όμως και από την Αρκάσα. Έχω ισχυρούς δεσμούς και με τις Πυλές, το χωριό του συζύγου μου, που είναι και ο τόπος παραθερισμού μας. Παρόλο που μεγάλωσα στον Πειραιά ένιωθα πάντα τις ρίζες μου δυνατές. Αισθανόμουν περήφανη κάθε φορά που εξυμνούσα τις παραδόσεις του τόπου μου μέσα από ομιλίες μου τα καλοκαίρια στην Κάρπαθο ή σε άρθρα μου στις τοπικές εφημερίδες.

  • Διαβάζω για σας ότι είστε υπεύθυνη για τα “χαρισματικά παιδιά” της ΜΕΝΣΑ. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για αυτά τα παιδιά; Εύκολο ή μήπως δυσκολότερο να μεγαλώνουν στις εποχές μας;

Τα χαρισματικά παιδιά χρειάζονται μέριμνα είτε είναι καλοί μαθητές είτε όχι γιατί σε πολλές περιπτώσεις έχουμε παιδιά με υψηλή ευφυΐα που δεν είναι καλοί μαθητές. Χρειάζονται κατανόηση τόσο από τους γονείς όσο και από τους εκπαιδευτικούς γιατί θα μπορούσαμε ίσως να πούμε πως οι ευαίσθητες στο να συλλαμβάνουν πράγματα κεραίες τους είναι συγχρόνως και ευάλωτες και χρειάζονται φροντίδα.

 

  • κ. Γιαλλούση μετράτε παραπάνω από 40 παιδικά βιβλία. Τι θα μας λέγατε για ετούτη τη γενιά που μεγαλώνει μέσα στα αόρατα δίκτυα και την πανδημία;

Η αξία των βιβλίων είναι και θα είναι διαχρονική. Αντίθετα με την εικόνα των δικτύων που τρέχει, το βιβλίο αφήνει χώρο για την δημιουργική σκέψη και την φαντασία. Εν μέσω πανδημίας έχουμε την ευκαιρία να το ξανά επιβεβαιώσουμε αυτό.

  • Έχετε ένα ταλέντο να πιάνετε μικρά ή μεγάλα θέματα και να τα κάνετε απλά και ευκολονόητα για ένα παιδί. Πόσο επηρεάζεται ή μπορεί να επηρεαστεί ένα μικρό παιδί από ένα βιβλίο; υπάρχουν παραδείγματα; ή μήπως η συμπεριφορά-στάση των γονιών είναι αυτή που ανοίγει ή κλείνει τους δρόμους του μυαλού ενός παιδιού;

Το παραμύθι αποτελεί ένα μοναδικό εργαλείο για να μετατρέψει κανείς τις δύσκολες έννοιες σε απλές με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Επίσης μπορεί να αποτελέσει και ένα μέσο επικοινωνίας κάθε φορά που οι γονείς διαβάζουν και σχολιάζουν μαζί με το παιδί τους ένα παραμύθι. Αυτό είναι σίγουρα ένα ευχάριστο βίωμα. Είναι μία όαση μέσα σε όλες τις δυσκολίες που έχει η ζωή και που δεν μπορούμε πάντα να ελέγξουμε ώστε να έχουμε χαρούμενα τα παιδιά μας.

  • Τι είναι αυτό που σας κάνει να γράφετε για παιδιά και δεν διαλέγετε τις ιστορίες για μεγάλους;

Αγαπώ πολύ τα παιδιά, όμως, εκτός αυτού, επειδή ο λόγος μου γενικά είναι συνοπτικός, βρήκα στο παιδικό βιβλίο αυτό ακριβώς που μου ταιριάζει. Είναι συναρπαστικό για μένα μία φιλοσοφική ή μία ψυχολογικού περιεχομένου ιδέα μου να την κάνω κατανοητή και ευχάριστη μέσα από ένα πολύ μικρό κείμενο ενός παιδικού βιβλίου.

  • Ποιο παραμύθι σας αγαπάτε περισσότερο και γιατί; Με ένα παραμύθι μπορείς να πεις οτιδήποτε θέλεις σε ένα παιδί; Έχετε εμπνευστεί κάτι από ετούτες τις σκοτεινές-κινηματογραφικές μας ημέρες; Αν διαλέγατε έναν ήρωα σας πως θα τον τοποθετούσατε μέσα στην πανδημία;

Αγαπώ πολύ το πρώτο μου βιβλίο «Το περιστέρι δικαστής» που κυκλοφορεί μέχρι σήμερα. Χρησιμοποιώντας τα σύμβολα του παραμυθιού το παιδί αντιλαμβάνεται όλες τις έννοιες ακόμη και τις πιο φοβερές χωρίς να πληγωθεί αλλά ούτε να χάσει την ευαισθησία του γιατί και αυτή είναι πολύτιμη.

Η πανδημία, όπως κάθε τι δυσάρεστο στην ζωή έχει πάντα κάτι να μας διδάξει. Κλεισμένοι στο σπίτι ίσως έχουμε περισσότερο χρόνο να αναθεωρήσουμε την ιεράρχηση των αξιών μας. Αν ο ήρωας ενός παραμυθιού μέσα στην πανδημία ήταν η κουκουβάγια θα προσπαθούσε να αποδείξει πως δεν είναι ένα δυσοίωνο πουλί αλλά ένα πουλί που προσπαθεί να μας κάνει περισσότερο σοφούς.-